در اندازه گیری فلزات سنگین به روش جذب اتمی، نمونه به شعله یا کوره انتقال داده می شود (در این روش استفاده از کوره موجب افزایش دقت اندازه گیری نسبت به استفاده از شعله میشود)  و در آنجا به مجموعه ای از اتمها تبدیل می گردد. باریکه ی نور پس از عبور از مونوکروماتور با آشکارساز برخورد کرده و  مقدار نور جذب شده توسط عنصر تبدیل شده به اتم در شعله، اندازه گیری می شود.در بعضی از فلزات جذب اتمی حساسیت بیشتری از نشر دارد. به دلیل اینکه هر فلز  طول موج جذبی مخصوص به خود را داشته و منبع یا لامپ نیز از همان فلز تشکیل شده است. این واقعیت، روش را از مزاحمت های طیفی یا تابشی رها می سازد. در یک گستره­ی محدود غلظتی، مقدار انرژی جذب شده در شعله در یک طول موج خاص متناسب با غلظت عنصر در نمونه است.بیشتر دستگاه های جذب اتمی مجهز به مود نشر نیز می باشند که برای برخی عناصر،گستره ی خطی بهتری را ایجاد می نمایند.